خودتراش‌ ها نیز مانند سایر وسایل زندگی، دستخوش تغییر شده‌اند و خودتراش‌ های امروزی دارای فناوری‌هایی هستند که با دسته‌ تیغ‌های قدیمی قابل مقایسه نیست.

در این خودتراش ها تیغ‌های نازکی در کنار هم قرار دارند که ضخامت بسیار کمی‌ دارند. این تیغ‌ها آن‌قدر تیز هستند که تنها با میکروسکوپ‌های الکترونی می‌توان وضعیت تیزی تیغ را بررسی کرد.

این ژیلت ها چون معمولا دو تا پنج تیغه اند و اغلب فاصله تیغه ها به یکدیگر نزدیک است، نباید بیش از یک بار استفاده شوند و یک بار مصرف هستند چون موهای تراشیده شده و پوسته های مرده بدن در میان این تیغه ها گیر کرده و تقریبا شست و شوی آنها از لابه لای این تیغه ها ناممکن است.

در نتیجه این ژیلت ها پس از هر بار مصرف باید دور انداخته شوند. چون نه تنها باعث ایجاد بیماری های پوستی می شوند بلکه می توانند محیط حمام را آلوده به بسیاری از قارچ ها و باکتری ها کنند.